Fragment książki „Generalicja, adiutanci, sztaby” . Tekst Andrzej Dusiewicz
Rozdział: W SŁUŻBIE ESKULAPA
Podstawą funkcjonowania służby zdrowia w armii Księstwa był zatwierdzony w 1807 r. przez Komisję Rządzącą Etat dla Wojska Polskiego, którego art. 21 głosił: „Każda Legia mieć będzie jednego Chirurga starszego i kilku Chirurgów pomocników. Jeden chirurg do każdego batalionu szczególnie będzie przywiązany”. Jednocześnie, wobec toczących się wówczas na ziemiach polskich działań wojennych, rozpoczęto budowę szpitali wojskowych, podporządkowanych Administracji Centralnej Lazaretów. Niestety, w lazaretach brakowało doświadczonych lekarzy, sprzętu, lekarstw, żywności, co przyczyniało się do wysokiej śmiertelności wśród pacjentów. Dlatego aby usprawnić działanie lazaretów i służby zdrowia, 10 czerwca 1807 r. książę Poniatowski podpisał etat dla służby zdrowia wraz przewidywanym 0,5-milionowym budżetem uwzględniającym płace pracowników, wydatki na sprzęt i lekarstwa. Niecały tydzień później powstała lista etatów dla wszystkich legii, obejmująca 140 lekarzy.