Przygotowując publikację o pocztówkach  przedstawiających mundury z okresu Księstwa Warszawskiego natrafiłem w katalogu 5. aukcji pocztówek zorganizowanej w 2001 r. przez wydawcę pisma „Filokartysty” na ciekawe materiały ikonograficzne - czarno-białe podobizny 10 kart pocztowych w postaci akwarel. Podobizny te w katalogu miały wymiary 4,3 x 2,8 cm. Chciałem dotrzeć do barwnych oryginałów autorstwa J. Kadena, jednak dowiedziałem się, że kolekcjoner, który je zakupił, zmarł i obecnie nie wiadomo, w czyich zbiorach te pocztówki się znajdują. Dlatego postanowiłem podjąć próbę ich odtworzenia.

J. Kaden czy Juliusz Kaden- Bandrowski? Śmiała hipoteza autora naszej publikacji „Mundur na pocztówce”.

na zdjęciu: Pan Mieczysław L. Boczar i kilka żołnierzyków z jego kolekcji.

Poniższy tekst jest tłumaczeniem artykułu p. Boczara z włoskiego dwumiesięcznika „La Voce del Collezionista” (L’Uniforme). Revista bimestrale. Roma R.12:1967 wrzesień-październik nr 4/5 s. 26-28  i opowiada o początkach  Sekcji Zbieraczy Figurek Historycznych w Stowarzyszeniu Miłośników Dawnej Broni i Barwy

Powyższe zdjęcie zostało zrobione w grudniu 2000 roku w trakcie pracy Mistrza nad obrazem "Bateria artylerii konnej pod Możajskiem 1812 r."

Nasz autor i przyjaciel Ryszard Morawski zmarł 29 sierpnia 2023 roku.

Gdyby ktoś chciał odwiedzić Jego grób na Cmentarzu Komunalnym Północnym w Warszawie, podajemy lokalizację: kwatera B XI 1-1-20

Dokument tu pokazany, podpisany przez gubernatora Hogendropa, zaświadcza, że „Achmatowicz jest zdolny być szefem szwadronu Tatarów litewskich”. Pismo to nosi datę 11 października 1812 r. i zaopatrzone jest w tzw. suchą pieczęć gubernatora Litwy.

Kiedy niezapomnianej pamięci Andrzej Nieuważny pisał dla nas książkę o polskich formacjach Gwardii Napoleona (Wojsko Polskie w służbie Napoleona), nie znał tego dokumentu. Zapewne pismo to należało kiedyś do płk. Achmatowicza. Dopiero po latach od wydania książki udało nam się ten ciekawy dokument nabyć na jednej z aukcji antykwarycznych.

Fragment książki „Generalicja, adiutanci, sztaby” . Tekst Andrzej Dusiewicz

Rozdział: W SŁUŻBIE ESKULAPA

Podstawą funkcjonowania służby zdrowia w armii Księstwa był zatwierdzony w 1807 r. przez Komisję Rządzącą Etat dla Wojska Polskiego, którego art. 21 głosił: „Każda Legia mieć będzie jednego Chirurga starszego i kilku Chirurgów pomocników. Jeden chirurg do każdego batalionu szczególnie będzie przywiązany”. Jednocześnie, wobec toczących się wówczas na ziemiach polskich działań wojennych, rozpoczęto budowę szpitali wojskowych, podporządkowanych Administracji Centralnej Lazaretów. Niestety, w lazaretach brakowało doświadczonych lekarzy, sprzętu, lekarstw, żywności, co przyczyniało się do wysokiej śmiertelności wśród pacjentów. Dlatego aby usprawnić działanie lazaretów i służby zdrowia, 10 czerwca 1807 r. książę Poniatowski podpisał etat dla służby zdrowia wraz przewidywanym 0,5-milionowym budżetem uwzględniającym płace pracowników, wydatki na sprzęt i lekarstwa. Niecały tydzień później powstała lista etatów dla wszystkich legii, obejmująca 140 lekarzy.

19 kwietnia 1809 pod Raszynem starły się wojska polskie i saskie dowodzone przez księcia Józefa A. Poniatowskiego z korpusem wojsk austriackich pod dowództwem arcyksięcia Ferdynanda d’Este. Bitwa taktycznie nie rozstrzygnięta przyniosła jednak znaczne korzyści stronie polskiej: zapoczątkowała kampanię skutkującą powiększeniem obszaru Księstwa i wzrostem liczebności sił zbrojnych.

Trębacz lansjerów (autor Ryszard Morawski)

Bitwa pod Ciudad Real

27 marca 1809 r. miała miejsce bitwa pod Ciudad Real między korpusem francuskim pod dowództwem generała Sebastianiego a wojskami hiszpańskimi pod wodzą generała Urbino hr. Cartojal. Wzięli w niej udział piechurzy 4 pułku piechoty Księstwa Warszawskiego oraz „piekielni lansjerzy”, którzy w tej bitwie zmyli plamę na honorze, jaką stanowiło wspomnienie Yevenes...

 Nasze torby firmowe z grafiką Ryszarda Morawskiego

*   Kirasjer

** Panoplium grenadiera

Pamięci Andrzeja Rekść-Raubo w trzecią rocznicę śmierci

Andrzej Rekść-Raubo (15.09.1935-27.12.2020)

Mark Schneider

Na rekonstrukcjach organizowanych z racji przypadających w kolejnych latach dwusetnej rocznicy bitwy rolę Cesarza Francuzów odgrywały różne osoby. My mieliśmy okazję obserwować z bliska trzech „Napoleonów”

Ryszard Morawski był nie tylko malarzem i rysownikiem, ale także twórcą figurek - głownie militarnych z różnych epok. Projektował je, rzeźbił, odlewał i malował

Wieczny odpoczynek racz mu dać, Panie, a światłość wiekuista niechaj mu świeci na wieki wieków.

Niech odpoczywa w pokoju. Amen

Dzisiaj, 29 sierpnia 2023 roku zmarł śp. Ryszard Morawski

ur. 2 marca 1933 malarz batalista, wybitny znawca mundurów oraz twórca figurek żołnierzy polskich wojsk z różnych epok, rysownik, projektant zabawek.

Autor barwnych plansz do publikacji wydawnictwa KARABELA poświęconych mundurom polskim epoki napoleońskiej oraz szaty graficznej serii wydawniczej Wojsko Księstwa Warszawskiego.

RIP

Ryszard Morawski tworzy nie tylko gwasze, ale także obrazy olejne. 

Na zdjęciu obraz Patrol kirasjerów gdzieś w Rosji, 1812 (wymiary 50 x 40 cm, zbiory prywatne)

Przedstawiamy figurkę z naszej prywatnej kolekcji - książę Józef A. Poniatowski w skali 1:10 autorstwa Ryszarda Morawskiego

Recenzje i wzmianki o naszych albumach ukazywały się w różnych czasopismach. Tutaj "Piechota" z opisem Allaina Chapeta w prestiżowym czasopiśmie "Revue du Souvenir Napoléonien"

Ryszard Morawski urodził się 2 marca 1933 r. w Warszawie. Już w latach dziecięcych zaczął interesować się wojskiem, zbierając namiętnie figurki cynowe (ich zbiór niestety przepadł w czasie powstania warszawskiego w 1944 r.). W latach 1955–1960 studiował na Akademii Sztuk Pięknych w Warszawie m.in. pod kierunkiem prof. Michała Byliny, znanego malarza batalisty. Ale, jak sam podkreśla, jego nauczycielem był Antoni Trzeszczkowski. 

Przez wiele lat rzeźbił i sam odlewał figurki cynowe żołnierzy polskich wojsk z różnych epok w skali od 54 mm do 1:10. W sposób mistrzowski potrafił je malować, co przy olbrzymiej wiedzy munduroznawczej dawało znakomite efekty. 

Malarstwo związane tematycznie z wojskiem uprawia od ponad pół wieku. Jego liczne obrazy olejne i gwasze zdobią

Kto poznaje ten namiot ręka w górę! To chyba najbardziej rozpoznawalny element naszego wyprawowego wyposażenia.